Tvær ljóskur

Einu sinni var ljóska úti að keyra. Hún er bara að horfa í kringum sig, en er hún lítur til hægri sér hún þar út á túni aðra ljósku í árabát að róa og ekkert vatn nálægt. Ljóskan sem var að keyra skrúfar niður rúðuna í mikilli reiði og öskrar á hina „hvað í helvítinu þykistu vera að gera, veistu að það er þetta sem gefur okkur ljóksunum vont orðspor, ef ég væri synd myndi ég koma og berja þig"....!

Finn það ekki...

Siggi litli var mættur í skólann í fyrsta sinn og var alveg að springa af spenningi. Hann var svo spenntur að stuttu eftir að fyrsti tíminn byrjaði þurfti hann að fara á klósettið. Hann lyfti því annarri hendinni og spurði kennarann kurteislega hvort hann mætti fara á klósettið. Auðvitað sagði kennarinn já, en bað hann að flýta sér.
Fimm mínútum seinna kom Siggi litli aftur, með örvæntingarsvip á andlitinu og sagði skömmustulega “Ég finn það ekki.”
Kennarinn teiknaði þá litla mynd af skólanum til að sýna honum hvar klósettið var og spurði hann svo hvort hann skildi teikninguna og gæti ratað eftir henni.
“Já, ekkert mál,” sagði Siggi og fór af stað aftur.
Fimm mínútum seinna kom hann aftur í stofuna og sagði aftur við kennarann
“Ég finn það ekki!”
Sem betur fer var þá staddur eldri drengur í stofunni og af því hann hafði verið lengur í skólanum og vissi hvar allt var, þá bað kennarinn hann um að fara með Sigga og sýna honum klósetið.
Drengurinn og Siggi fóru þá saman og fimm mínútum seinna komu þeir aftur og Siggi settist í sætið sitt. Kennarinn spurði eldri drenginn “Þið hafið þá fundið það?”
Drengurinn var fljótur að svara “Já, ekkert mál, hann hefur farið í nærbuxurnar öfugar í morgun.”

Börn um ástina

Ég fann þetta á annarri blog-síðu og fannst það svo gott að ég ákvað bara að stela því yfir á mína.

Þegar maður verður skotin í ástfanginn, þá er það rosalega sárt og maður getur meitt sig alveg fullt. 

-Magnús 7. ára.

Ég veit ekki alveg hvers vegna það eru svona margir ástfangnir, en ég held það sé vegna þess að konur eru með ilmvatn og karlar rakspíra og það er þá líklega vegna þess að þau ilma svo vel. Þess vegna seljast ilmvötn svo mikið. Mamma kaupir alltaf fullt þegar hún fer til útlanda og oftast fyrir pabba."

-Siggi 8. ára.

Ég hef heyrt að ástin og að verða ástfanginn sé það mikilvægasta í heiminum en það er líka mikilvægt að Manchester United gangi vel!

-Friðrik 8. ára.

"Strax á eftir þegar ég er búinn í leikskólanum ætla ég að finna mér konu."

-Tómas 5 ára.

Mér finnst voða gaman að horfa á ástina, bara ekki á meðan Birta og Bárður eru. Ég vil frekar horfa á þau.

-Helga 7. ára.

Fyrst þegar kærustupar ferð út saman þá skrökva þau alveg fullt að hvort örðu, en samt fara þau út aftur...og verða kannski hjón?

-Finnur 10. ára.

Ég er með svolítið margar freknur, svo að konan mín verður að hafa freknur líka.

-Andri 6. ára.

Mamma sagði að ég ætti að velja mér mann sem væri glaður og myndarlegur.

-Katrín 8. ára.

Æ, hættu að spyrja mig að þessu með ástina, ég fæ hausverk...

ég bara krakki og ég þarf enga ástina.

-Ragnar 7 ára.

 

"Ég ætla sko ekkert að flýta mér að verða ástfanginn. Það er alveg nógu erfitt að vera í skólanum."

-Regína 10.ára.

Úpps.. veit ekki:  Mamma segir að karlmenn séu heilalausir. Hún er búin að reyna að finna marga sem eru með heila en það gengur illa

.-Agnes 10. ára.

"Maður og kona lofa að fara í gegnum allt saman, líka Hvalfjarðagöngin."

-Ómar  7. ára.

"Ég ætla sko ekki að eignast börn! Eða jú kannski? En ekki að skipta um bleyjur! Ég myndi bara hringja í mömmu og bjóða henni í kaffi til að fá hana til að skipta um bleyjur."

-Kristín 10. ára

Ástin er mjög asnaleg...en ég held ég verði samt að prófa hana?

-Sigrún 9. ára.

 

Ástin finnur mann sko alltaf... jafnvel þótt þú reynir að fela þig. Ég hef reynt að fela mig oft, oft, en alltaf finna stelpurnar mig og verða skotnar í mér.   

-Davíð 8. ára.

Klukkan

 Smella hér

Hverra manna er Guð?

Nú fara páskar í hönd og gleðjumst við mannfólkið af því tilefni. En hvert er tilefnið? Af hverju gleðjumst við?

Jú, það er frekar einfalt, við eigum frí.

Fæstir sem ég þekki tengja þessa daga beint við  trú sína eða trú yfirleitt.  Er ég hugsa málið dýpra, raunar enginn sem ég þekki.

Þeir sem þurfa að vinna yfir þessa daga gleðjast aðallega yfir að borgað er stórhátíðar -álag. Money in pocket, (auka aur í vasann). Ekki veitir af.

 

Nú er búið að sanna að trúarþörf okkar mannfólksins er ekki „innræting“ heldur genatísk. Trúleysi sem slíkt er því ekki til.

Við ráðum ekki sjálf hvort við fæðumst stúlka eða drengur. Er við erum komin í  heiminn, verðum við að sætta okkur við hlutskipti okkar og læra að lifa og vinna með það sem við höfum fengið, hvort sem okkur líkar betur eða verr. Líka ef við finnum okkar kynhneigðir hallast til eigin kyns. Það heitir reyndar á ágætri íslensku;  „kynvilla“. Við getum ekkert gert að því þó náttúran ruglist aðeins í fjöldaframleiðslunni sem við mannfólkið erum jú vissulega. Að segjast bara vera svona af Guði gerð(ur) er alveg rétt en að sama skapi líka sjálfsþæging, þó fullkomlega réttlætanleg. Ef þú villt. Annað, foreldrar velja ekki börnin sín frekar en börnin velja foreldra sína. Það verður bara.

 

En að trúmálunum, eða ekki.

Það er gott, eða þess vegna nauðsynlegt að geta kallað til hjálp ef við ráðum ekki við aðstæður. Og það gerum við ósjálfrátt.

Og á hvern köllum við jú, í flestum tilfellum á Guð, hvort sem við trúum á hann eða ekki. Þetta hefur ekkert með trú að gera. Þetta er bara í „genunum“ eins og áður sagði. Við ákall til Guðs á raunastund eða við aðstæður er okkur finnst ofraun, er ákall til Guðs, ákall til okkar sjálfra, líkamlega og andlega. Náum við okkur upp, þökkum við Guði fyrir en erum í raun að þakka okkur sjálfum.

Styrkurinn er alltaf okkar, frá okkur til okkar kominn. Við þurfum bara stundum að fara þessa leið til að sækja hann án þess að hafa hugmynd um hvað við erum í raun og veru að gera. Gjörsamlega ómeðvitað.

Guði sé lof.

 

Hverra manna er Guð?

Guð er allra manna.

Guð er;...

Við sjálf. 

Gleðilega páska!