Skemmtilegt myndband

Grín myndband

"rukko mu ðiV" (afturábak)

Skrítið!

Ef náttúran hefði ætlast til að á jörðinni væri bara einn kynstofn og einn menningarheimur, hefði það orðið svo.

Við "hvíta" mannfólkið verðum bara að sætta okkur við, "að það var og er" náttúran sjálf sem ákvað að hafa þetta svona, og ef þú hugsar eitthvað, þá sérðu að það var og er ekki út í bláinn. Öll afskipti okkar mannanna og inngrip í stjórn náttúrunnar á sjálfri sér, mun koma í bakið á okkur.

Það er fáránlegt að hugsa eins og ég heyrði um daginn eftir rökræður um þetta við ákveðinn einstakling sem sagði: "Elskan mín góða, ég verð löngu dauður áður en til þess kemur".

Við getum og megum ekki hugsa svona. Það er með öllu ábyrgðarlaust.

Í þúsunda ára sögu mannsins á jörðinni ættum við að hafa lært að það gengur ekki að blanda þessu saman. En, ...-þá koma til sögunnar einhverjir "besservisserar" sem fullyrða að þetta eigi ekki við lengur, við séum komin lengra á þróunarbrautinni en þetta. Alveg sérstaklega við Íslendingar. Við Íslendingar? Var það ekki áður nefnd "náttúra" sem setti okkur á þessa eyju? Til hvers? Til að gera tilraunir á náttúrulögmálunum? Nei, ég held ekki.

Allt í lagi eða Ok, ef við viljum vera alþjóðleg. Nú á að flytja inn fólk frá öðrum menningarheimi og trúarbragða, til Akraness. Stend við og segi; flytja inn.

Hvað gerist? Upp stendur maður sem gjörþekkir innviði síns sveitarfélags og efast um getu þess á þessum tímapunkti með ekki lengri fyrirvara til að takast á við þetta, maður með Ísland í blóðinu, maður með konu og börn, fjölskyldu, maður með framtíðar hugsjón að leiðarljósi, maður sem þekkir og veit, maður sem talar af viti, já, hann stendur upp og spyr; "eigum við að skoða þetta eitthvað áður en við tökum ákvörðun?" Búmm!  -SÆÆLL!-

Hver er á móti einhleypum mæðrum? Er einhver á máti börnum? Á þetta að snúast um svona bull og vitleysu? Já, hjá mörgum virðist svo vera. Við mennirnir eigum að vera með eitthvert stærsta heilabú í dýraríkinu. Af hverju eru svona margir með þetta líffæri svona líka stútfullt af engu? Jú, fyrirgefið, heimskan og vanþekkingin tekur sennilega mikið pláss. Sorrý. (alþjóðlegt).

Allt í lagi, flytjum inn þetta blessað fólk. Tryggjum bara fyrst að það sé allt saman ófrjótt svo það geti ekki fjölgað sér.

Bob Dylan í Höllinni

Ég skrapp á tónleikana hans Dylan's í kvöld. Þvílík upplifun. Ekki spillti fyrir mér að standa við hlið gamals vinar míns og Dylan sérfræðings og aðdáanda No.1, ...Óla Matt. Því verður vart líst með orðum fyrir þeim er ekki voru þarna þvílíkur viðburður þetta var. Það er svo sem ljóst að Dylan er mesti textasamsetningarsuðukall sem fyrir finnst í þessum bransa, með fullri virðingu fyrir Megasi.

En þrátt fyrir að þekkja og meta Dylan nokkuð vel og mikið (þó ekki eigi ég allar 42 plöturnar hans) þá sló þessi trommari hans mig alveg út af laginu. Svona trommar enginn maður með fjóra útlimi og þar af bara tvær hendur, (allavega sá ég bara tvær þó ég hafi heyrt í sex). Hvað um það, ...Frábært!

Trommarinn;  George Receli

 http://expectingrain.com/dok/who/r/receligeorge.shtml

 

Annað sem ég fann um Bob Dylan, satt eða fremur logið. Með öllu óstaðfest, en svona er það:

Bob Dylan, vinsælasti og áhrifamesti lagahöfundur okkar tíma, maðurinn sem flutti göturokkið inn í tónleikahallirnar, tók á móti heiðurs Pulitzer verðlaunum á mánudaginn var. (07.04.08). Voru honum veitt þau fyrir afgerandi áhrif hans á popptónlistina ásamt ameríska menningu er einkennist af ljóðrænni tónsköpun hans ásamt einstökum skáldlegum krafti.

sjá: http://www.zimbio.com/pilot?ZURL=%2FBob%2BDylan%2Farticles%2F124%2FBob%2BDylan%2BWins%2BPulitzer%2BPrize&URL=http%3A%2F%2Fwww.netglimse.com%2Fnews%2F1028

Enska útgáfan:

Bob Dylan, the most popular and influential songwriter, who has brought rock from the streets to the lecture hall, received an honorary Pulitzer Prize on Monday. It has been cited for his "profound impact on popular music and American culture, marked by lyrical compositions of extraordinary poetic power".

 

Meiri vitleysan

 

19.05.08

Eins og ég greindi frá fyrir nokkrum bloggum síðan í -Daglega lífið -, er vitleysan með veginn og námuvinnsluna ekki að taka nokkurn enda. Það er svo sem engin spurning hver eigi gamla veginn, við höfum svo sem alltaf vitað að eftir að hann var lagður af, ættum við hann, því spyr ég:

Af hverju er fólk að koma sér í svona vandræði eins og Klæðning ehf. og undirverktaki þeirra (Berglín ehf.) er að gera?

Af hverju var ekki straks í upphafi og áður en þungaflutningar um veg okkar hófust, haft samband við okkur um málið?

Af hverju gera aðilar af þessari stærðargráðu, samning um kaup á þúsundum tonna af grjóti úr námu sem lokuð er inni af einkavegum án þess að hafa trygga flutningsleið með tæki og vinnuvélar til vinnslunnar til og frá og ekki síst, brottflutning efnisins sem þeir voru að kaupa og hafa skuldbundið sig til að afhenda?

Eftir að til árekstrar kom um daginn vegna lokunar á veginum af okkar hálfu vegna vanefnda verktaka (Berglín ehf.) á rykbindingu, kom forsvarsmaður þeirra, Baldur Bergmann Heiðarsson ásamt Herði í Galtarvík, og leitaði sátta. Hann (Baldur) var maður er kom vel fyrir, vel máli farinn og virtist alls trausts verður. Við (ég) gerðum með okkur handsalað samkomulag um, (þar sem hann fullyrti að framkvæmdum og flutningum af hans hálfu (Berglínar ehf.) yrði lokið fyrir 1. maí),  að hann fengi að klára það sem eftir væri og hætta síðan. Hann skuldbatt sig til að vökva veginn áður en flutningar hæfust að morgni, jafnframt til að lagfæra skemmdir er orðið hafa á veginum vegna þessara flutninga með ofaníburði og eða heflun. Þá bauðst hann til að láta smíða og setja upp skilti er banna þungaflutninga á veginn. Mánudaginn 5. maí sl. hófst akstur að nýju, án rykbindingar. Nú var mér öllum lokið og lokaði veginum aftur, fyrir fullt og allt. Auðvitað hringdi hann og baðst afsökunar á að hafa ekki talað við mig fyrir helgi, málið væri að hann hefði verið bílafár og því ekki náð að klára á áðurnefndum tíma. Allt yrði búið ef vel gengi, fyrir hvítasunnu. Núna sagði ég bara NEI! finndu þér aðra leið!

Lögreglan kom, vegagerðin kom, það var býsna gestkvæmt en ekki kom Baldur, hef reyndar ekki heyrt í honum síðan.

Í vinnuna í dag hringdi svo forstöðumaður framkvæmda hjá Klæðningu ehf. í mig til að spyrja af hverju þessi vegur væri lokaður, enn ætti eftir að keyra þarna í burtu um 40 þúsund rúmmetra af grjóti. Já, sæll...  -hann var raunar afar kurteis svo ég var það bara líka. Hann bauðst reyndar til að greiða fyrir afnot af veginum ef það myndi liðka fyrir einhverju? Að fá borgað fyrir að þola óþægindi sem maður vill alveg endilega vera án. Nei, það er ekki hægt. Það er bara móðgandi að bjóða slíkt eftir að vera búinn að gera viðkomendum fyllilega ljóst að við viljum ekki þungaflutninga um þennan veg. Peninga, nei. Við hefðum SJÁLF farið fram á slíkt ef það hefði verið málið. Bara hlægilegt en lýsir samt vel samtíma viðhorfinu. Undantekningin er kannski Landsvirkjun; „ef okkur vantar það, tökum við það."  Að öðru leiti skírði bara út fyrir honum stöðuna. Málið dautt.

20.05.08

Málið dautt? nei, ekki alveg.

Í dag komu nefnilega í heimsókn til okkar húsmæðurnar frá Hlésey og Glóru. Auðvitað er þetta allt saman hið versta mál fyrir þær og þeirra fjölskyldur , nýbúnar að fjárfesta fyrir tugi miljóna í húsunum sínum er standa í um 100 metra fjarlægð frá margnefndri námu. Að sjálfsögðu stóðu þær og þeirra menn í þeirri trú er þau ákváðu að reisa sér þarna heimili að náman væri lokuð, allavega væri stórtekju þaðan lokið, kannski yrði þó sóttur stein og steinn til skrauts í garða. Þá fréttu þær að sjálfsögðu af símtalinu frá í gær, um að efnistöku þarna sé síður en svo lokið. Það voru klárlega váleg tíðindi. Nema, tilgangur þeirra með heimsókninni var bara að forvitnast um afstöðu okkar til málsins. Það er ljótt að segja það en afstaða okkar er í raun og veru afar einföld.

 

• 1. Þarna er um afar mikla skemmd á landi og náttúru svæðisins að ræða. Ef siglt er út á Hvalfjörðinn, undan þessum bæjum sést það best að ekki sé talað um úr lofti. Það er eins og Stór Risi hafi bitið stórt stykki úr holtinu.
• 2. Landeigandi Galtarvíkur er í fullum rétti til að ráðstafa landi sínu og „auðlindum" þess að vild, svo framarlega sem farið er að lögum. Svo er því miður í þessu tilfelli.
• 3. Því miður væntanlega í góðri trú, fengu þau ekki skriflegt að náman væri lokuð. Ég skil það vel, stundum er bara móðgandi að vera beðinn um slíkt. Staðreyndir lífsins eru stundum beiskar. Þú verður að hafa alla hluti er skipta máli skjalfesta og vottaða sama hver á í hlut.
• 4. Það er afar vandséð hvernig við getum með ákveðnum eða afgerandi hætti varið ábúendur Hléseyjar og Glóru gagnvart þessum vissulega óréttláta gjörningi. Eins og áður sagði er landeigandi námunnar í fullum rétti. Þetta er því afar erfitt mál.
• 5. Í þessu öllu fellst ákveðin pattstaða. Ef við leifum flutninga um „veginn minn." skemmist ekki „vegurinn þinn." Ef leifður er flutningur um „veginn þinn", skemmist „vegurinn minn." Þetta er einföldun á málinu.
• 6. Ef ákveðið hefur verið að selja meira efni úr þessari námu en þegar hefur verið unnið og náman sem slík orðin innilokuð af lokuðum vegum er til þriðja leið. Hver? Ekki mitt.
• 7. ATH! Í kvöld hringdi Hörður og kvaðst ekki kannast við að samningur um sölu á áður nefndum rúmmetrum (40þ.) á efni umfram það er þegar hefur verið unnið, sprengt og flutt, hafi verið gerður. ???? ?

 

Ef þú, ágæti lesandi þessa blogs hefur skoðun á málinu, þá endilega tjáðu þig í gegnum  „athugsemdir"  reitinn,- neðst til hægri undir færslunni.

Ófarið... - ferðalag -

-Sennilega hófst æfi mín, er ég kom í heiminn.

 Mér finnst það rökrétt.

 En ..., kannski er það ekki rétt.

 Kannski er hún að byrja á hverjum degi.

Bara ég...

-Nútímamaðurinn gæti ekki verið til, án fortíðar.

-Hundur væri ekki "hundur" nema við mennirnir hefðum nefnt hann svo.

-Af hverju skilgreinum við "heilbrigt líferni" á forsendum annarra?

-Á undan hverju var upphafið?

-Hvað tekur við, að lokum?

-Hver á einskinsmanns land?

-Undan hverju er undankomuleið komin?

-Hvenær var áður fyrr?

-Ef einhverju er lokið, hvað kemur þá næst?

-Potturinn og pannan, ...hvers á vöfflujárnið að gjalda?

-Er stakur skokkari einhleypur?

-Algleymi, ...hver man það?

-"Ég er með betri hugmynd" = verður ekki framkvæmt.

-Mañana (framb. manjana-spánska) = eftir tvo daga, ...kannski.

-“Jess-Æ-Nó”, = veit allt,kann allt, get allt, ???...pólverji sem ég vinn með ...!

So true !!

Ein gömul og góð!

Daglega lífið

 

Fyrir nokkru var farið að taka grjót aftur úr námunni hérna á milli bæjanna. Við héldum reyndar að búið væri að loka þessari námu, alla vega að öll vinnsla á grjóti þaðan væri liðin tíð. Svo virðist ekki vera, enda hefur aldrei verið gengið þannig frá henni að svo lýti út sem framkvæmdum þarna sé lokið.

Við höfum í sjálfu sér ekkert um það að segja hvernig aðrir nýta auðlindir á jörðum sínum, ef í þessu tilfelli er um "auðlind" að ræða, nema það hafi að einhverju leiti bein áhrif á vort eigið daglaga líf og störf ásamt ekki síst, búsetugæðum okkar á jörðinni, yfirleitt.

Auðvitað kosta svona flutningar á gríðarlegu magni af grjóti, mikla umferð þungra vörubíla. Vandamál þeirra er svo hvaða leið þeir eiga að velja sér með hlössin sín. Að sjálfsögðu völdu þeir að fara sem mest eftir hringveginum og nýttu sér þar af leiðandi afleggjarana frá bæjunum sitt hvoru megin við námuna til skiptis til að komast inn á hann.

Eftir ábendingu frá íbúa í grenndinni, mætti flokkur frá Vegagerðinni og setti 7t. öxulþunga -takmörkunarskilti við afleggjarana heim að þessum bæjum. (Auðvitað var ekkert vit í að þungaflutningar, 10-30 tonna vörubílar væru að þvælast þetta á léttbyggðum vegum með örþunnri klæðningu). Þetta hafði að sjálfsögðu í för með sér að allir flutningarnir fóru í staðin eftir gamla malarveginum fyrir neðan bæinn okkar. Vegurinn sá er nú ekki lengra frá húsi en um 60 metrar og þar sem aðal vindáttir á svæðinu eru austlægar, stóð rykmökkurinn frá umferðinni þarna um, beint á húsin. Hitt var slæmt en þetta var eiginlega öllu verra.

Einhvernvegin varð að bregðast við. Við tókum því þá ákvörðun að leggja bíl þvert yfir veginn og stöðva þessa umferð til að ná fram viðbrögðum frá forsvarsmanni þessara flutninga. Þetta virkaði. Fyrsti bílstjórinn sem ekki komst leiðar sinnar kallaði til yfirmann sinn sem mætti umhendis, kynnti sér aðstæður og sá og skyldi að við þetta væri ekki búandi af okkar hálfu. Hann ætlar því að sjá til þess að vegurinn verði bleyttur í framtíðinni ef náttúran sér ekki til þess sjálf. Ekkert vandamál.

Þessi aðgerð var í raun ekki hugsuð sem "leiðinda" mótmæli heldur einföld aðferð til að ná eyrum viðkomandi, raunar með afgerandi hætti, til að leysa málið. Það tókst í sátt og samlindi með skilningi allra viðkomandi aðila og allt í góðu. Auðvitað væri best ef engin umferð væri um þennan veg.

Og þá kem ég að því.

Þegar nýji  þjóðvegurinn var lagður kom til tals að nýta þann gamla sem reiðveg. Því var alfarið hafnað af bændum er áttu jarðir þarna að sem sá að við lagningu hins nýja yrði mikið meira næði frá umferðinni og því væri langtum best að leggja þann gamla bara alveg niður, þó með þeirri skilgreiningu að hann yrði eftir sem áður, vegur eða "neðrileið" á milli bæjanna. Að því var gengið. Það er því bara leiðinlegt að umferð skuli vera komin á að nýju.

Svo er það annað sem ég hef verið að skoða varðandi þennan gamla veg. Hver á hann? Land undir nýja vegi í dag er keypt. Landið undir þann gamla var það ekki. Samkvæmt því eigum við landeigendur meðfram honum hann. Ekki rétt? Hvað varðar afleggjara heim að sveitabæjum eru fyrstu fimmtíu metrarnir í einkaeigu hvers bæjar. Svona er nú það.

Hjátrú um börn

  Hvaðan koma börnin? Útlit barna og fyrstu viðbrögð eftir fæðingu.

Áður fyrr var þeim sem ungir voru að árum stundum sagt að nýfædd börn kæmu úr stórum steinum, uppsprettum, ám eða vötnum sem voru í nágrenni heimilisins.

Seinna var svo farið að segja börnum að systkinin nýfæddu hefðu verið keypt úti í búð eða á sjúkrahúsinu. Ef nýfædd barn grætur mikið er það merki um gáfur eða sönghæfileika, að minnsta kosti hraustleikamerki.

• Barn sem mikið horfir upp fyrir sig verður skammlíft, langlíft það sem mikið hnerrar.
• Ef barn breiðir út hendurnar svo að sér í lófana verður það einfeldingur en steyti barnið hnefana verður það hyggið.
• Ef barn fæðist með tennur þykir það benda til skáldskapargáfu. Þá er sagt að það hafi skáldagemlur. Pétursspor geta bent til hins sama. Hrukkur á enni er enn eitt skáldskapareinkennið. Hátt enni er gáfnamerki og sveipir í hári boðagott en spékoppar bera vitni um glaðlyndi. Ef barn er sambrýnt er það vernd gegn öllu illu. Litur augna getur einnig sagt sína sögu. Gráeygð börn eru grimmlynd, móeygð mislynd og bláeygð blíðlynd.
• Þeir sem snemma muna eftir sér verða langlífir.

Til verndar nýfæddu barni

Þjóðtrúin gerir ráð fyrir því að hvarvetna í kringum okkur geti leynst ill  öfl af margvíslegu tagi sem sífellt sitja um að gera mönnum eitthvað til  miska eða reynda að ná þeim á sitt vald. Þetta á ekki síst við óskírð börn og þess vegna verður að gæta þeirra sérstaklega vel. Þjóðtrúin kennir  okkur að eftir að börn hafa tekið tennur sé þeim nokkurn veginn óhætt. 

      Hætta var á að huldukonur skiptu á vöggubörnum og gömlum og afskræmdum

      körlum eða kerlingum úr sínum hópi. Börn sem þannig hafði verið skipt á

      voru nefnd umskiptingar. Þau voru mjög ódæl, þroskuðust ekki eins og önnur

      börn og voru einkennileg í útliti, oft eins og gamlingjar.

      Víða um heim finnst sú hjátrú að setja eitthvað til verndar börnum í eða

      hjá vöggum. Algengastir eru hlutir úr járni, t.d. nálar, skeifur, skæri,

      krossar, verndarsteinar eða guðsorð. Nú á dögum eru krossar algengastir

      verndargripir sem kornabörnum eru gefnir, t.d. vinsælar skírnargjafir.

      Það má ekki ...

      Sagt var að börn sem blótuðu eða skrökvuðu að svartur blettur, blöðrur eða

      bólur kæmu á tunguna á þeim.

      Börnum var bannað að sveifla priki kringum sig eða henda steinum út í

      loftið því þá gátu álfar eða aðrar huldar verur orðið fyrir þeim.

      Börn mega ekki skrifa áður en þau læra að þekkja stafina eða teikna myndir

      sem þau þekkja ekki því það geta orðið galdrastafir, svo magnaðir að þau

      skrifi sig til skrattans.

      Ekki mega börn ganga aftur á bak því þá ganga þau móður sína í gröfina,

      ekki ganga með hendur fyrir aftan bak, þá teyma þau skrattann, ekki velta

      sér ofan brekku, það ruglar heilann eða veldur garnaflækju.

      Ef börn gretta sig framan í spegil, sprengja pappírspoka, sitja auðum

      höndm, skella í góm, spila við sjálf sig eða hafa í frammi aðra ósiði er

      sagt að þau skemmti skrattanum og það ber þeim auðvitað að forðast.

      Um miðja 20. öldina var börnum bannað að blikka ljósum í húsum vegna þess

      að þá kæmu Rússarnir

      Lengi var til siðs að signa börn eftir að búið var að lauga þau og færa

      móður sinni. Þá hefur einnig tíðskast fram á okkar daga að signa börn

      þegar þau eru þvegin, á þeim skipt eða þau færð í nýja flík.

      Önnur hjátrú um börn

      Ekki skal gefa börnum lifur fyrr en þau geta sagt lifur því annars geta

      þau ekki sagt l. Sé þeim gefinn nautsheili að borða verða þau nautheimsk.

      Ef börn leika sér að því að kveikja í hríslum eða smáspýtum og veifa þeim

      til og frá pissa þau undir næstu nótt.

      Ekki má sýna ungum börnum spegil því þá gróa ekki saman á þeim hausamótin.

      Börn hætta að vaxa;

      - ef klipptar eru á þeim neglur eða hár fyrsta árið

      - ef þeim er hleypt út um glugga og ekki tekin inn um hann aftur

      - ef snældu er snúið niður í höfuð þeirra

      - ef þau klippa mat sinn með skærum

      - ef þeim er gefin endasneið af smjöri að borða

      - ef þau eru dregin í gegnum vefstól

      - ef þau borða krít

      - ef þau borða kertavax

 

      Heimild: Sjö - níu - þrettán. Hjátrú Íslendinga í daglega lífinu.

                       Símon Jón Jóhannesson tók saman. 1995. Vaka - Helgafell

Skemtileg saga

Mér rifjaðist upp skemmtileg saga, úr fyrra bindi endurminninga Agnars Kofoed Hansen heitins, fv. lögreglstjóra og síðar flugmálstjóra. *(ss;Jóh. H.).

__________________________________

„Ég fór einu sinni á Þingvöll með kínverskan sendimann frá Alþjóða-flugmálastofnuninni. Hann hét Chiang og var ættaður frá Hunan-fylki. Á leiðinni austur gerði ég gesti mínum nokkra grein fyrir eðli íslenskrar menningar. Ég sagði honum til dæmis að upp til sveita gæti hann rekist á sjálflærða bændur mælta á erlendar tungur og aðra sem skrifuðu um stærðfræði og náttúrufræði í virt erlend vísindatímarit og þýddu bækur úr rússnesku og grísku”.Kínverjinn brosti vantrúaður.Við gengum til Lögbergs í fylgd bóndans á Þingvöllum.„Taktu nú eftir”, hvíslaði ég að vini mínum, Chiang. „Hér er í för með okkur dæmigerður íslenskur bóndi. Athugull og greindarlegur. Reyndu að ávarpa hann á kínversku. Hann hefur áreiðanlega gaman af því”.Chiang tók mig ekki alvarlega, brosti samt kurteislega.„ Gerðu það fyrir mín orð”, bað ég. „Ávarpaðu hann á kínversku”. Chiang hló vandræðalega - lét svo tilleiðast í gamni. Kínverska hljómaði á Lögbergi. Bóndi lagði við hlustir, horfði til himins, hugsaði sig um andartak, -laut svo að Chiang og svaraði á kínversku: „Suður-Hunan-mállýskan er nú ekki mín sterka hlið, þótt ég skilji hana vel. En það er gaman að fá tækifæri til að tala mál yðar”.„Ég gleymi aldrei hvernig Chiang varð við. Hann varð allur stífur, líkt og hann steinrynni; hann varð þann­ig í framan að ég hélt að hann væri að fá slag - og mér varð ekki um sel”.     -Bóndi á Þingvöllum var þegar þetta gerðist, séra Jóhann Hannesson, lengi trúboði í Kína."       *(Jóhannes Helgi).