Sumar ferð(ast) í vitlausu veðri.

Hún Tóta mín kom við hjá okkur á leið sinni á Krókinn í kvöld. Veðrið á landinu er ekki búið að vera það skemmtilegasta í dag vægast sagt. Samkvæmt spánni átti þó að draga úr ofsanum með kvöldinu eða nóttunni. Færð var sögð leiðinleg á heiðum, norðan og sunnan.

Þegar hún kom vorum við því með tilbúinn kvöldmat handa henni og gott kaffi á eftir. Að sjálfsögðu var síðan sest niður og spjallað saman í góða stund, sagðar sögur, skipst á fréttum og spjallað bara út og suður í dágóðan tíma, um allt og ekkert eins og fólk gerir þegar það hefur ekki sést í nokkra daga.

Þegar hún fór að ókyrrast mundi amma hennar (eh, humm), eftir að hana langaði til að sýna henni hvað hún hefur verið dugleg undanfarið að raða gömlu myndunum sínum í nýju mynda albúmin sin.

Alls tók allt þetta ferli tæpa þrjá tíma, eða vonandi nægilega langan tíma til að versta veðrið verði gengið yfir þegar hún leggur á Holtavörðuheiðina. Hún kemst nú klárlega á leiðarenda án vandkvæða. Ég er ekki í nokkrum vafa um það. Á nýjum Skoda, ekki spurning.

Vonast bara eftir henni í kaffi í bakaleiðinni.

Mun kannski ekki tefja hana svona lengi þá.