Vakinn -sofinn

Þegar maður vinnur vaktavinnu ruglast hinn hefðbundni svefntími. Eftir næturvaktir sef ég til dæmis daginn eftir og svo framvegis. Það sagði mér vís maður fyrir nokkrum árum að ekki væri hægt að leggja inn svefn eða hvíld. Það sem hann átti við er, að ef þú ert td. að fara á næturvakt, getur þú ekki hvílt þig fyrir fram með því að halla þér kvöldið eða daginn áður. Slíkt er einungis viðbót við síðast fengna hvíld eða svefn, klárun á ónógri hvíld eða svefnþörf eftir annir síðasta dægurs. Það er til að mynda fáránlegt að segja; „ég á eftir að verða svo þreyttur á eftir að ég held ég hvíli mig bara núna“. Ekki hægt. Við hvílum okkur eftir á. Alltaf.  Misskilningurinn gagnvart þessu er algengur. Það eru ótrúlega margir sem segjast vera „betri“ á nóttunni, ef þeir halla sér aðeins á undan. Eins og áður sagði, hafa viðkomandi þá bara ekki náð nægilegum svefni eða hvíld eftir síðustu átök.  Það er líka hægt að verða svo þreyttur, að maður nái sér ekki niður eins og sagt er. Reyna að sofna eins fljótt og maður getur og sofa hratt til að spara tíma. Eins og að hlaupa í stað þess að ganga. Og verða bara þreyttari og pirraðri. Þetta hefur að sjálfsögðu hent mig, þar til ég fann lausnina. Útvarp Saga. Það er ekkert þægilegra en að hafa opið fyrir hana á náttborðinu (allan sólarhringinn), til að rugla í burtu utanað komandi umhverfishljóð eins og bílaumferð, grátandi börn, hundgá og fuglasöng, fyrir utan að nánast víst er að maður heyrir eitthvað stórmerkilegt og uppbyggjandi á þeirri stöð. Í nótt td. heyrði ég í svefnrofunum, nokkuð afar merkilegt. Ég man reyndar ekkert hvað það var.